Η συγκομιδή των φαγώσιμων ελιών γίνεται Οκτώβριο-Ιανουάριο, την περίοδο δηλαδή που ωριμάζουν, αναλόγως και την ποικιλία και την περιοχή. Οι πιο διαδεδομένες φαγώσιμες ελιές είναι οι χονδροελιές που γίνονται στουμπιστές. Ακολουθούν οι Καλαμών που γίνονται χαρακωτές και ξιδάτες.
Προσοχή πρέπει να δώσουμε στη συγκομιδή των βρώσιμων ελιών γιατί πρέπει να γίνεται πάντα με το χέρι, για να μην χτυπιούνται και μαυρίσουν, με αποτέλεσμα να μας χαλάσουν.
Τις χοντροελιές τις μαζεύουμε όσο είναι ακόμα πράσινες πριν ωριμάσουν και μαυρίσουν.
Αντίθετα των Καλαμών τις αφήνουμε να μαυρίσουν αλλά όχι να ωριμάσουν πολύ και να ζαρώσουν.
- Βάζουμε τις ελιές σε ένα δοχείο με νερό.
- Αλλάζουμε το νερό κάθε μέρα για να ξεπικρίσουν.
- Μετά φτιάχνουμε αλμύρα: βάζουμε σε ένα δοχείο με καπάκι νερό, προσθέτουμε αλάτι και ρίχνουμε μέσα 1 αυγό βρασμένο με ολόκληρο με το τσόφλι. Όταν το αυγό αρχίζει να ανεβαίνει στη κορυφή, η αλμύρα είναι καλή.
- Γίνονται πολύ καλές αν αντί για αλμύρα, βάλουμε Θαλασσόνερο.
- Αφήνουμε τις ελιές στην αλμύρα τη δυνατή για έναν με ενάμιση μήνα και μετά την αδειάζουμε αυτή και φτιάχνουμε μια πιο ελαφριά αλμύρα, με λιγότερο αλάτι, για να μην γίνουν πολύ αλμυρές. Διατηρούνται έτσι για πάρα πολύ καιρό.
- Βγάζουμε λίγες- λίγες τις ξεπλένουμε και τις βάζουμε σε μικρό μπολ με λαδόξυδο.
σ.σ.: Τα δοχεία με τις ελιές όπως και όλα τα τρόφιμα, τα αποθηκεύουμε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος μέχρι την κατανάλωσή τους.
Τραπέζι στρωμένο με χάρτινο τραπεζομάντηλο Libo από τη σειρά “Ελιά”
